کمی مرده میان زندگان | به بهانه سومین فصل «زندگی پس از زندگی»

سیدزاده | شهرآرانیوز؛ ما قصه دوستیم. داستان‌ها حالمان را خوب می‌کنند. شاید یکی از حسرت‌های بزرگ این روز‌های ما از دست دادن صدای پدربزرگ و مادربزرگ‌های قصه گویمان باشد؛ همان‌هایی که با کلمه هایشان ما را به یک دنیای دیگر پرت می‌کردند. ذات ما مشتاق شنیدن روایت‌های مختلف است.

روایت‌هایی که از یک زیست شخصی می‌آید. حتی بازار نشر این روز‌ها هم دارد با جدیت تمام روی جستار‌ها و ناداستان‌ها مانور می‌دهد؛ مکتوباتی برگرفته از شخصی‌ترین ابعاد زندگی آدمی و فارغ از شعار‌های جوزده و کلیشه‌ای که از کتاب‌های آموزشی هم عبرت آموزتر است. این تجربه‌ها می‌تواند هرچیزی باشد. دست و پنجه نرم کردن با یک بیماری صعب العلاج، سروکله زدن با موجودات شگفت انگیزی به نام «بچه» یا حتی مرگ.

حالا سال هاست که ماه رمضان، بستر مناسبی شده برای شنیدن همین قصه‌ها با زبان صوت و تصویر. «ماه عسل» شاید پرمخاطب‌ترین برنامه گفت وگومحور این سال‌ها بوده باشد. قصه آدم‌هایی که هرکدام از دری سخن می‌گفتند خیلی زود گوش شنیدن پیدا کرد. یک نفر از غرق شدن در اعتیاد می‌گفت و بازگشت دوباره اش به یک زندگی روشن. یکی دیگر از اینکه سودای به دست آوردن گنج داشته و به همین دلیل تا سر حد مرگ رفته است. یک نفر دیگر هم از این می‌گفت که تا پای مرگ رفته و برگشته و اینکه در عالم برزخ و وقتی که در کما بوده، چه‌ها دیده و چه بر او گذشته است.

حالا هم سه ماه رمضان پیاپی است که برنامه‌ای با عنوان «زندگی پس از زندگی» روی آنتن تلویزیون می‌رود و امسال بیشتر از سال‌های پیش دیده شده است؛ دیده شده، چون شبکه‌های اجتماعی را که بررسی می‌کنیم به کرات بخش‌هایی از این برنامه را می‌بینیم که بین کاربر‌ها دست به دست می‌شود. به تازگی هم یکی از قسمت‌های اخیر این برنامه که تجربه گر آن از توسل به امام رضا (ع)، امام حسین (ع) و امام زمان (عج) صحبت می‌کند، به شدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. برنامه‌ای با اجرا و تهیه کنندگی عباس موزون که دست روی همان نقطه قصه گو بودن گذاشته با این تفاوت که این روایت ها، روایت آدم‌هایی است که تجربه مرگ را از سر گذرانده اند.

موزون در گفت وگویی که با خبرگزاری تسنیم داشت از این می‌گوید که: «از هند برای من کلیپ فرستادند که «زندگی پس از زندگی» به زبانِ اردو ترجمه شده و در هندوستان دیده می‌شود.» او در پاسخ به این سؤال که چرا از این برنامه استقبال شد می‌گوید: «شاید در مرتبه اول، علاقه به معنویت و معنویت گرایی و در مرتبه دوم اینکه موضوعِ برنامه موضوعی همه گیر و فراگیر است؛ نه ایرانی شمول، نه مسلمان شمول بلکه انسان شمول و بشرشمول است.» این برنامه البته حاشیه‌هایی هم داشته است. حاشیه‌هایی که از باورناپذیر بودن این تجربه‌ها می‌گوید.

موزون در پاسخ به این حاشیه ها، از این می‌گوید که یک سال است پرسشی را به زبان فارسی و انگلیسی در صفحه شخصی خود منتشر کرده و این پرسش تا بنیادی‌ترین مؤسسه آمریکا که روی همین مباحث کار می‌کند، راه پیدا کرده است؛ اما پاسخی برای آن پیدا نشده و این بی پاسخ ماندن خود دلیلی است برای صحت و سقم این مباحث. سؤال این است: مغزی که سیگنال‌هایی از محیطِ پیرامونِ خودش با محدوده خاص دریافت می‌کند، چطور می‌تواند در حالت کما، از اتفاقات و احوالات در اقصی نقاط دیگر خبر بدهد؟

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، از میان برنامه‌های افطار سیما، «زندگی پس از زندگی» با ۱۴ درصد بیننده و ۸۹.۷ درصد رضایت زیاد در صدر برنامه‌های پرمخاطب ویژه افطار سیمای رسانه ملی قرار دارد.
شرح کامل مصاحبه موزون با خبرگزاری تسنیم را با اسکن این کد می‌توانید بخوانید و ببینید.

*تیتر برگرفته از کتاب «کتاب مادرم» نوشته آلبرکوئن